نامه هایی به هیچکس!
به همایی که از جهنم تا کویر، بی ادعاتر از آب، در برابر آتشبار آفتاب، لحظه ای سایه اش را از سرم دریغ نکرد؛ بی صدا بی ریا بی توقعنامه هایی به هیچکس!
به همایی که از جهنم تا کویر، بی ادعاتر از آب، در برابر آتشبار آفتاب، لحظه ای سایه اش را از سرم دریغ نکرد؛ بی صدا بی ریا بی توقعدستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- برای رضا مشتاق...
- که بی تو شاعر خوبی نمی شوم خانم!
- روسری آبی
- بوی مرا این آب و صابون ها نخواهد برد...
- pour elle qui est assis à côté de la seine
- و جاده غربت و درد مسافر را نمی فهمد
- ببخشای ام اگر بستم دگر پلک تماشا را ...
- دیـــدی ای حــــافـــظ که کـــنعان دلــــم بی ماه شد؟
- یادت هست؟
- درد نداشتن ات
- و برای تو...
- دارد صدایت می زنم...
نویسندگان
بایگانی
- تیر 1398 1
- تیر 1393 1
- مرداد 1392 1
- تیر 1392 1
- بهمن 1391 1
- دی 1391 1
- مهر 1391 1
- مرداد 1391 2
- تیر 1391 2
- خرداد 1391 1
- اردیبهشت 1391 1
- بهمن 1390 1
- دی 1390 1
- آذر 1390 2
- آبان 1390 2
- مهر 1390 2
- شهریور 1389 1
- تیر 1389 1
- خرداد 1389 1
- فروردین 1389 1
- اسفند 1388 1
- دی 1388 2
- آذر 1388 1
- آبان 1388 1
- مهر 1388 2
- شهریور 1388 2
- مرداد 1388 1
- تیر 1388 1
- خرداد 1388 1
- اردیبهشت 1388 2
- اسفند 1387 2
- بهمن 1387 1
- آذر 1387 2
- آبان 1387 2
- مهر 1387 2
- شهریور 1387 2
- مرداد 1387 2
- تیر 1387 1
- خرداد 1387 2
- اردیبهشت 1387 1
- فروردین 1387 1
- اسفند 1386 1
- بهمن 1386 1
- دی 1386 1
- آذر 1386 1
- آبان 1386 3
- مهر 1386 1
- شهریور 1386 2
- مرداد 1386 2
- تیر 1386 1
- فروردین 1386 1
- دی 1385 1
- آبان 1385 15
- مهر 1385 7
- شهریور 1385 4
- مرداد 1385 4
- تیر 1385 5
- خرداد 1385 5
- اردیبهشت 1385 5
- فروردین 1385 5
- اسفند 1384 4
- بهمن 1384 3
- دی 1384 4
- آذر 1384 3
- آبان 1384 1
آمار : 135441 بازدید
Powered by Blogsky
چیزی به صبح...
"
چیزی به صبح نمانده ست
و آخرین فرصت با نامت در گلویم می تابد.
ماه شکسته صفحه ی مهتاب را ناموزون می گرداند
و تاب می خورد حلقه ی طناب بر چوبه ی بلند
که صبحگاه شاید باز رخسار روز را در آن قاب بگیرند
."
خدای گونه ای در تبعید...
چهارشنبه 6 اردیبهشت‌ماه سال 1385 ساعت 11:10
سلام وبلاگ قشنگی داری.مطالبت هم جالب وبه دردبخوره.اگه باتبادل لینک موافق بودی بهم سربزن.بای.باران.
واقعا
...........ناگهان چه زود دیر می شود!
سلام
کاش به این فکر کنیم که این اخرین فرصتها هم برای ما ادمای غافل بیهوده می گذرن و از همون اول باید فرصتها رو از دست نمی دادیم ولی همیشه این روزن های امید بوده که به ما جسارت این همه اشتباهو داده .کاش یه کم بفهمیم از زندگی و دنیا چی می خوایم.کاش..کاش..کاش.........
حرفهای ما هنوز ناتمام
تا نگاه می کنی
وقت رفتن است
باز همان حکایت همیشگی
پیش از انکه با خبر شوی
لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود
ای دریغ و حسرت همیشگی
ناگهان
چقدر زود دیر می شود.
salam eyval weblog e bahali dary be manam sar bezan khoshhal misham bye
یعنی مرگ اینقدر قشنگ است.مرگی چنین میانه میدانم آرزوست.میدانی سیاه ترین رویاها هم اگر هدف باشد اینگونه زیبا تفسیر میشود.مرگ را اینفدر لطیف نخوانده بودم.شعر از خودت است؟